Intermitentemente

Si tiveramos que destacar algo da proba do pasado día 17 e o vento intermitente que marcou o trascurso da regata. Eso a fixo distinta, menos intensa, menos épica. En certos momentos había combate, noutros calma. Uns nun extremo tiñan vento, outros o desexaban.

Esta característica das condicións atmosféricas marcaba a importancia das decisións que se ian tomando en cada instante. Con abundancia de vento un se pode equivocar, cuantificar o equivoco rápidamente é rectificar no instante seguinte. Pero sin o fluido elemento, a equivocación non é tan inmediata de avaliar, polo que as decisións poden tardar tempo en manifestar o resultado, en consecuencia marcar máis a diferencia.

Outra novidade e que deixamos atras as dúas boias, para pasar o triángulo. Pero esto quedou eclipsado pola falta de vento. Polo que a dificultade non estaba no trazado dos rumbos, senón en como sacar o maior partido o aire que se movia.

A sáida foi simpática, por non dicir outra cousa, por patetica o non haber nada de vento e os equipos estar fitando uns os outros sen poder facer nada. No momento que a bocina tocou, o vento estaba calmo. O que en condicións normais dura 20 ou 30 segundos durou un minuto ou máis. A cámara lenta e cos actores suxeitando as velas e contrapesando o barco para que este se desplazara máis rápido.

A saída a tomaron Benito e Adrían en primeiro lugar seguidos de Lorenzo e o seu proel (o cal se me olvidou preguntarlle o nome, polo cal será no resto da narración proel). Estos estivan máis cerca da liña de saída no momento no que o sol desapareceu e como consecuencia desenerxizou o aire, provocando o parón. Estes tomáron rumbo hacia a boia trazando o camiño máis corto. En cambio Yago e Natalia e Javier e Susana ante a falta de vento intentaron abrir o rumbo mar adentro, pero cando non hai non hai, o ser máis longo o traxecto tardarón máis en chegar a segunda boia.

No primeiro longo parecia que a loita ia a ser en parellas. Pero eso se foi aclarando de tirón en tirón de vento. Como o vento dependía do ceo anubado e nunhas partes estaba claro e noutras oscuro o azar infuía a hora de repartir os impulsos. Cando uns estaban parados outros estaban en movemento, os que se movían paraban e os parados voltabanse a impulsar. E inmersos nesta ruleta do vento os que teñen ventaxa son os que van diante, co que no segundo tramo Benito e Adrián en función dun vento que os impulsou antes a eles que a Lorenzo e o seu proel, adquiriron ventaxa para chegar a terceira boia.

Algo parecido e o que lles ocorreu a Yago e Natalia que se despegaron de Javier e Susana. Nestas posicións empezaron a segunda volta subíndose e vaixándose nesta montaña rusa, onde o observador podía apreciar as velas abombandose en cadea e desinchandose no mesmo orde.

Os paróns podían levar a sentir sensacións ben distintas. A Benito e Adrián os poñia na tensión de poder ser collidos. A Javier e Susana os podía facer sentir a impotencia de non poder cazar os seus predecesores. Lorenzo e o seu proel e Yago e Natialia poderían ter unha mezcla das dúas ou as dúas según estiveran inmersos nunha corrente de vento ou non.

A tensión dos primeiros postos se ia diluindo o ir acercandose os últimos lugares da clasificación da manga. Con resignación Yago e Natalia estabán disfrutando dun relaxante parón, onde a distancia con Javier e Susana non era inquietante, cando unha racha alimentada polo sol incidiu sobre as súas velas con forza. Esa presión velica ten que ser regulada rapidamente, para correxir a forte inclinación que colle o barco, o que non ocorreu esta vez. Yago e Natalia acabaron na auga. Mal vestidos e mollados decidiron ir a terra, deixando a terceira praza en bandexa a Javier e Susana.

Esto deixa a clasificación do campionato cun liderato claro e en solitario, Manuel Veiga e Julia Mencia. Polo que na próxima proba si non penalizan serán os claros gañadores do campionato.

Coma sempre o premio ven o remate. Cando estábamos recolledo un grupo de arroas que estaban pescando, apareceron polas inmediacións do clube. Nos aproximamos a eles coa zodiac, pero non poidemos chegar máis preto co remo. Erán un grupo de 8 ou 9 con crias incluidas. Un bonito premio para todos.

Finalmente rematamos a xornada cun "viñaso" no chiriguito de Deilan. Eso de rematamos é un dicir, xa que quedou parte da botella na mesa, polo que esta segunda manga quedou en taboas.

Parabéns os gañadores.